TΟ ΤΑΒΛΙ
Xωριό Δαφνη κοντα στη Σπάρτη 2003
Είχα αρχίσει να μιλάω τη γλώσσα και καταλάβαινα 50% από αυτό που μου λένε. Βρήκα “εσωτερική” δουλειά όπου τα φροντίζει ένα ηλικιωμένο. Ο μπαρμπα Λεωνίδας είχε πάθει εγκεφαλικό και ήτανε μισό παράλυτος. Τον είχε μαζέψει η κόρη του η οποία περνούσε το περισσότερο χρόνο μόνη της σε ένα τεράστιο σπίτι. Τρεις μέρες μετά την άφιξή μου μετά από μεγάλη αρρώστια πέθανε η αδελφή της σε κάποιο νησί και αυτή έφυγε για μερικές μέρες για την κηδεία. Έμεινα μόνη μου με τον πατέρα της και τον σύζυγός της. Όταν αποκοιμήθηκε ο παππούς ο άντρας της ήρθε και με ρώτησε αν ξέρω τάβλι. Του είπα “ναι” και καθίσαμε να παίξουμε. Είχε πλάκα! Όταν τελείωσε το παιχνίδι αυτός έκλεισε το τάβλι, μου έπιασε το χέρι και μου είπε να έρθω μαζί του στην κρεβατοκάμαρα. Ρώτησα “γιατί” και μου απάντησε με ρητορική ερώτηση: ” έτσι δεν κάνετε εσείς οι ξένες γυναίκες;” Αρνητικά. Μου πρόσφερε χρήματα. Ξανά αρνητικά και κατάλαβε… Με παρακάλεσε να μην το πω στη γυναίκα του!
„ТАБЛА” (есента на 2002г.)
Бях започнала да разбирам 50% от това, което ми говорят. Намерих „вътрешна” работа като болногледачка. Дядо Леонид беше с инсулт и полупарализиран. Дъщеря му живееше л голяма къща го беше прибрала. На третият ден от моето пристигане, след дълго боледуване почина сестра и на някакъв остров и тя замина за няколко дни за погребението. Останах сама с болният и баща и съпругът и. Като заспа дядото, дойде мъжът и и ме попита дали знам „табла”, казах му „да” и седнахме да играем. Беше весело!Свърши играта, той затвори таблата, сложи ръка на рамото ми и ме „покани” да дойда с него в спалнята. Попитах „защо” и ми отговори с риторично: „Нали така правите вие-чужденките?!” Отказах му. Предложи ми пари. Пак му отказах и разбра… Помоли ме да не казвам на жена му!
